Kamila Sączawa

Drogi Dali, Twoje ostatnie zdjęcie z koncertu wyglądało bardzo profesjonalnie. Nie mogę się doczekać, aż znowu usłyszę, jak grasz. Jeśli brzmię inaczej niż zwykle, to dlatego że piszę z Belfastu w Irlandii Północnej. To nadal Wielka Brytania, ale Irlandczycy mówią z zupełnie innym akcentem niż Anglicy. Ciesz się, że nie piszę z Glasgow w Szkocji – nie byłbyś w stanie zrozumieć ani słowa!

Przed moją podróżą, gdy zbierałam informacje na temat Nikaragui, zobaczyłam na ich monetach, napis: „En Dios confiamos”. Pomyślałam, że to coś bardzo znaczącego. Z jakiegoś powodu to do mnie przemówiło. Moje podejście do pieniędzy właśnie się zmieniało i wraz z tą zmianą w moim życiu działo się wiele rzeczy. Z pasją więc zagłębiałam się w „Bogu ufamy”. Pomyślałam, że może ludzie w Nikaragui znaleźli dobry sposób na zarządzanie pieniędzmi, dobry sposób na życie!

Prawdę mówiąc, nie znam dobrze Polski. Dotychczas częściej bywałam w światowych stolicach niż w stolicy własnego kraju. To William zamarzył o zwiedzaniu „Polski” i dlatego ponownie pojechałam odwiedzić Warszawę – polityczne i biznesowe centrum Polski.

Na miejsce dojechaliśmy we wczesnych godzinach porannych, co bardzo zdezorientowało Williama. Gdy wysiadł z autokaru i rozejrzał się dookoła, stwierdził, że ma wrażenie jakby był gdzieś na Islandii. W powietrzu unosiło się coś mistycznego – tuż przed wschodem słońca, zimno, magicznie mglisto i jednocześnie pięknie.